4. Górzno i okolice.
Miejscowość znana od 1239 r. posiadająca prawa miasta od 1327 r. Do pierwszego rozbioru (1772) ośrodek klucza majątków biskupów płockich. Pod Górznem w październiku 1831 r. po upadku powstania listopadowego polskie wojsko przechodziło do Prus. Kościół Krzyża Świętego wzniesiony w latach 1765-1812 przez bożogrobców miechowickich (Zakon Kanoników Regularnych Stróżów Świętego Grobu Jerozolimskiego z Miechowa w Krakowskim), barokowo-klasycystyczny z interesującym wyposażeniem. W krypcie zmumifikowane zwłoki miechowitów. W centrum wiele domów drewnianych i murowano-drewnianych z przełomu XVIII i XIX wieku, przywołujących dawny klimat mazowieckich miasteczek.
Między jeziorami Górznieńskim i Młyńskim wczesnośredniowieczne grodzisko nazywane „Dziewiczą Górą”. Przy jeziorze Górznieńskim kąpielisko strzeżone, wypożyczalnia sprzętu pływającego, rowerów górskich, wynajem
konnych bryczek. Liczne szlaki turystyczne piesze, rowerowe, leśne ścieżki dydaktyczne. Dogodne miejsca do uprawiania wędkarstwa. Baza konferencyjno-hotelowa: 4 hotele i pensjonaty, 11 gospodarstw agroturystycznych, 3 restauracje i 2 bary. Władze miasta i miejscowe kluby sportowe organizują doroczne imprezy sportowe: w lipcu Mistrzostwa Polski w Triathlonie, Duathlon dla Osób Niepełnosprawnych na Wózkach, Otwarty Integracyjny Turniej Siatkówki z udziałem kadry niepełnosprawnych w Polsce, Piknik w Plażowej Piłce Siatkowej, Turniej Siatkówki „Żadnych Granic”, Maraton Plażowej Piłki Nożnej, bieg pt. „Nocna 13-tka Stanisławy Walasiewiczówny” dla uczczenia mistrzyni olimpijskiej w biegach w 1932 roku, która urodziła się w Wierzchowni koło Górzna (1911-1990).
Przejdź do GALERII
Górzno leży na skraju Górznieńsko-Lidzbarskiego Parku Krajobrazowego położonego u zbiegu trzech historycznych regionów: Ziemi Dobrzyńskiej, Ziemi Chełmińskiej z Michałowską i Mazowsza. Przez obszar ten przebiegają granice licznych regionów hydrograficznych, geobotanicznych, morfologicznych, klimatycznych i leśnych. Ten pograniczny charakter nie stwarzał zbyt dogodnych warunków dla rozwoju osadnictwa ludzkiego, a tym samym sprzyjał zachowaniu dużych połaci lasu i wszelkich walorów przyrodniczych.
Rzeźba terenu jest tu niezwykle urozmaicona. Występują klasyczne poglacjalne zjawiska geomorfologiczne, jak wysoczyzny, pagórki i wzgórza morenowe, kemy, ozy i rzadkie drumliny, sandry, rynny jeziorne i doliny rzeczne oraz obniżenia wytopiskowe. W okolicach Leźna i Górzna krajobraz przypomina tereny górskie dzięki deniwelacjom 40-50 metrowym. Rzeka Brynica z dopływem Górzanką o krawędziach wysokich do 20. m z licznymi bocznymi wąwozami i parowami oraz niszami źródliskowymi, chwilami przypomina górski potok. Liczne rezerwaty przyrody chronią ok. 100 gatunków florystycznych oraz 214 gatunków fauny kręgo
wców. Rezerwat „Jar Brynicy” obejmuje przełom rzeki, która stanowi granicę Ziemi Dobrzyńskiej. Ochronie podlega tu m.in. dwustuletni klonowo-lipowy las zboczowy. Las klonowo-lipowy połączony z jesionowo-olszowym położony za jeziorem Młyńskim jest objęty ochrona w rezerwacie „Szumny Zdrój”. Kolejny leśny rezerwat „Ostrowy nad Brynicą” obejmuje sosnowo-lipowy grąd, stanowiący wyspę na rozległym obszarze łąk porastających dawne torfowiska. Nad jeziorem Bryńskim usytuowany jest też ścisły rezerwat „Czarny Bryńsk”, w którym ochronie podlega układ wodno-torfowiskowy warunkujący egzystencję niezwykle rzadkiej w Polsce kłoci wiechowatej należącej do szuwarów atlantyckich.
Przejdź do GALERII
